Lydia Rood:
- Lydia Rood studeerde aan de School voor de Journalistiek in Utrecht. Haar eerste jeugdroman, Een geheim pad naar gisteren, verscheen in 1982. Dit verhaal schreef ze zomaar voor de lol en op aanraden van haar broer Niels is ze ermee naar een uitgever gestapt. In 1991 koos Lydia Rood definitief voor het schrijverschap, maar ze schrijft daarnaast nog wel columns. Lydia Rood studeerde eveneens Spaanse taal en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en behaalde in 1988 haar doctoraaldiploma.

In 1990 won ze de Vlag & Wimpel voor haar boek Maanzaad, tevens heeft ze in 1994 een Zilveren Griffel voor de jeugdroman Een mond vol dons gewonnen. Datzelfde jaar werd het boek Het ware verhaal van Marietje Appelgat en haar vieze vrienden getipt door de Kinderjury. Anansi's web verscheen in 2006 opnieuw als Dans om het zwarte goud en werd eervol vermeld door de Zoen-jury en bekroond met de Jenny Smelik-prijs van IBBY. Enkele van haar thrillers, onder meer Koningswater dat zij met haar broer Niels schreef onder de naam Rood & Rood, werden genomineerd voor de Gouden Strop.

Margje Woodroow:
- Veertig jaar (oei) geleden ben ik geboren in Uden. Ik ben opgegroeid in een groot gezin: mijn ouders, vier zussen en twee broertjes. Een drukke boel dus.
Op het Kruisheren Kollege was ik niet altijd een voorbeeldige leerling. Ik was eigenlijk met van alles bezig, behalve met huiswerk maken en leren. Ik vond daar gewoon niet veel aan, kon absoluut niet plannen en ik begon standaard veel te laat met leren. Niet erg handig, want het leverde me vaak stressvolle toetsweken op. Maar ja, ik heb wel een geweldige tijd gehad op het KK. Met mijn vrienden, uitgaan, paardensport en de vele feesten.

Tja, en toen? Ik besloot leerkracht te worden.Nu ben ik inmiddels al heel wat jaren juf van groep 8. Ik vind het superleuk om te doen en ik ben er best trots op dat leerlingen me de vrouwelijke versie vinden van Mees Kees (uit de boeken van Mirjam Oldenhave). Ik ben hartelijk, gezellig en niet al te streng in de klas. Soms iets te lief. Straf geven of boos zijn past niet bij mij. Toch weet ik niet of ik nog lang in het onderwijs blijf werken. Tegenwoordig draait het meer en meer om prestaties, scores en niveaus, terwijl ik vind dat er veel meer talenten zijn bij kinderen dan alleen maar goed kunnen rekenen en spellen. Helaas is daar dus steeds minder ruimte voor in het lesprogramma.

Mijn eerste boek Examendeal verscheen in 2013, heel toevallig nét na de grote examenfraude in Rotterdam. Eerlijk gezegd kwam ik op het idee door de enige jatactie uit mijn jeugd. Mijn vader was docent Frans en in 5-vwo zat ik bij hem in de klas. Heel stom en heel impulsief heb ik in dat schooljaar een proefwerk Frans van zijn bureau gepakt en uitgedeeld aan wie het maar wilde. Ik heb me er altijd bijzonder schuldig over gevoeld, want je eigen vader zo bedonderen… Daar móést mijn eerste boek over gaan: over een stomme keuze die in een split second is gedaan, zonder dat je de gevolgen ervan overziet. Iedereen doet weleens iets stoms zonder dat er een hele foute bedoeling achter zit.